Jak pomóc dziecku opanować złe emocje?
U co dziesiątego dziecka lub nastolatka występują tak zwane zachowania opozycyjno – buntownicze. Dziecko nie tylko uporczywie odmawia posłuszeństwa rodzicom i nauczycielom, ale także celowo neguje zasady, zaczepia i prowokuje innych. Następnym krokiem może być jawny sprzeciw wobec norm społecznych – ucieczki z domu, niszczenie przedmiotów, agresja, kolizja z prawem; wtedy mówimy o zaburzeniach zachowania. Jak do tego nie dopuścić?
- Zacznij od siebie: zachowaj spokój, nie daj się prowokować. Nie reaguj na krzyk, histerię, tupanie lub tarzanie się po podłodze. Jeżeli trzeba, spokojnie powtórz kilkakrotnie polecenie.
- Spróbuj wejść w świat młodego człowieka – co lubi oglądać? Jakiej muzyki słucha? Może zapoznanie się z hip-hopem nie będzie dla Ciebie zbyt miłe, ale z pewnością o ułatwi nawiązanie kontaktu.
- Ustalaj zasady, dziecko ich potrzebuje. Wyzywające lub agresywne zachowania to często wołanie dziecka o zainteresowanie.
- Nastaw się na zawieranie kontraktu, a nie jedynie dyktowanie warunków. Jeśli pójdziesz na pewne ustępstwa, łatwiej dziecko zgodzi się zmienić swoje zachowanie.
- Ponieważ zadanie jest bardzo trudne, próbuj realizować najpierw mniejsze cele, ciesz się częściową poprawą. Pracuj nad jednym zachowaniem, a nie kilkoma naraz.
- „Rozbrajaj bomby” - unikaj dużych kłótni, zanim się rozpoczną. Czy czasem nie jest lepiej po prostu zignorować zaczepkę?
- Nie stosuj przemocy fizycznej - przemoc rodzi przemoc.
- Dostrzegaj pozytywne zachowania, pochwal dziecko – od razu, bez czekania na okazję. Pamiętaj o właściwej kolejności: najpierw wykonanie pracy domowej, a potem nagroda – granie na komputerze; inaczej praca będzie karą, a granie nie będzie postrzegane jako nagroda.
- Przyzwyczaj dziecko do konsekwencji za zachowanie, a nie do karania. Konsekwencja pomaga wychowywać; kara często zależy od Twoich złych emocji w danej chwili. Jeżeli kara jest konieczna, powinna być niezwłoczna i proporcjonalna do przewinienia. Wyrządzoną szkodę trzeba naprawić, a ofiarę przemocy przeprosić.
- Bądź razem z dzieckiem, żeby ograniczać jego samotne przebywanie przed ekranem komputera, smartfona lub telewizora. Bądź wytrwały - nawet jeżeli początkowo nie widzisz żadnych efektów swojej pracy.
Poświęć dziecku czas i uwagę!
Czy artykuł był użyteczny?
